Ik had een gesprek met een professionele rugbyspeler. Hij was zowel opgetogen als verrast dat een yogaleraar hem volgde op Instagram. "Waarom niet?" Ik zei. We zijn tenslotte allebei heel vroeg in de ochtend en yogi's en atleten zijn allebei erg gedisciplineerd. "Ik ben niet erg flexibel", wees hij me erop.
Nou natuurlijk niet. In dit geval heb je body mass nodig om tackles en scrums uit te voeren. Een lage lichaamsmassa zal het gewoon niet verminderen. Het mesomorfe lichaamstype is het meest geschikt voor rugby, terwijl de dunne en slungelige ectomorfen het meest geschikt lijken voor yoga, omdat ze meer bewegingsvrijheid in hun gewrichten hebben.
Het probleem is, ik heb mijn nieuwe vriend erop gewezen, dat je veel yogatypes krijgt die erg flexibel zijn en geen spiertonus en spierontwikkeling hebben
schaking. Ze kunnen verdraaiingen doen en bijna elke yogahouding die je op hun weg gooit b
maar hun lichaam is niet erg uitgebalanceerd. Ze hebben de neiging om in veel van hun gewrichten overmatig gestrekt te zijn en vertonen vaak instabiliteit in die gewrichten. Ze voelen zich aangetrokken tot yoga omdat ze er goed in zijn, maar waar ze zich echt op kunnen concentreren is krachttraining. Ga af en toe naar de sportschool om de spieren te krijgen om de gewrichten te beschermen. Dit zou op termijn kunnen. artritis en RSI-letsel te voorkomen.
Ondertussen kan onze rugbyman wel wat van de flexibiliteitstraining in yoga gebruiken. Door die spieren uit te rekken, kunnen ze waarschijnlijk sneller herstellen. Om het zo te zeggen, twee mensen in dezelfde yogales - een super rekbare persoon die niets voelt in de houdingen en alle houdingen absoluut goed kan doen en een andere persoon die minder flexibel is, zijn of haar tenen niet kan aanraken maar voelt een goede stretch in elke pose. Wie heeft volgens jou meer profijt van de yogales? En wie wil er niet wat rust na een lange dag tackelen?